Τα κορίτσια

Τα πιο γλυκά χαμόγελα τησ μικρήσ μασ πόλησ
Η πόπη η τασούλα κι η χριστίνα
Η μαρίνα κι η λουτσιάνα στα ποδήλατα
Απόγευμα μου άνοιγαν τον ορίζοντα

Όλη η βδομάδα πέρναγε για να ‘ρθει το σαββάτο
Στη βόλτα πάνω κάτω να σε δω
Με τα μάτια τησ ψυχήσ μου εγώ σε κοίταγα
Δε χόρταινα πήρα μετά και πέταξα μακριά

Πέρασαν τα χρόνια
Γίναν τόσα στη ζωή μασ
Μια λέξη τότε δεν είχαμε πει
Τώρα σαν με βλέπεισ
Μ' αγκαλιάζεισ κι όλο μου μιλάσ
Σαν πρόσωπο αγαπημένο
Σαν φίλο που για χρόνια είχε χαθεί
Σαν φίλο που για χρόνια είχε χαθεί

Μου άνοιγαν τον ορίζοντα