Καλύτερα κι οι δυο μαζί

Αφού τα ντέφια σώπασαν
Και οι φωνέσ χαθήκαν
Κι αφού τα φώτα έσβησαν
Και την αυλαία κλείσαν

Πλανεύτρα είναι η μοναξιά
Θαρρείσ σ' ελευθερώνει
Μα ξάφνου κάτι γίνεται
Και την καρδιά ματώνει

Σε βλέπω πάλι εδώ μπροστά
Να τραγουδάσ νταλκάδεσ
Κι εγώ με το λυράκι μου
Σκαρώνω μαντινάδεσ

Να ξέρεισ πωσ στη μοναξιά
Την αγαπώ σαν φίλο
Γιατί η ζωή που κάνουμε
Είναι ακριβώσ το ίδιο

Καλύτερα και οι δυο μαζί
Παρά ο ένασ μόνοσ
Μισή να μείνει η μοναξιά
Να ‘ναι μισόσ κι ο πόνοσ

Η ώρα ήρθε φίλε μου
Ξανάναψαν τα φώτα
Μα τίποτα δεν άλλαξε
Μεσ στησ ζωήσ τη ρότα

Είναι και η συνήθεια
Σε φέρνει και σε πάει
Ώρεσ θαρρείσ πωσ σε μισεί
Άλλεσ πωσ σ' αγαπάει

Δυο παραστάσεισ η ζωή
Είναι για τον καθένα
Η μια με γλέντια και χαρέσ
Η άλλη στα χαμένα

Γι αυτό σου λέω κάθισε
Τισ πίκρεσ να μετρήσεισ
Κι αν δεισ ότι σου λείπει μια
Χαρά να την ποτίσεισ

Καλύτερα και οι δυο μαζί
Παρά ο ένασ μόνοσ
Μισή να μείνει η μοναξιά
Να ‘ναι μισόσ κι ο πόνοσ