Πατρίδα μου

Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν
Στησ ντροπήσ τα έδρανα καθίσαν
Να μιλήσουν τάχα να κρυφτούν
Κι όμωσ να κι ανδρειωμένοι
Τα φτερά ανοίξαν στισ κερκόπορτεσ
Μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά
Μολών λαβέ
Δεν είναι μύθοσ μη γελιέστε
Στισ μέρεσ μασ χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε
Σε τούτουσ τουσ άμοιρουσ καιρούσ

Εκείνο το πρωί
Λεσ και δεν ήθελε να ξημερώσει
Κι η μέρα φοβότανε
Λεσ και δεν ήθελε ο ήλιοσ ν'ανατείλει
Να μη δει το κακό που ερχότανε
Τα πουλιά λουφάξαν στισ φωλιέσ τουσ
Αισθανθήκαν το μεγαλο κακό
Τισ χιλιάδεσ ανάσεσ
Και μεμιάσ των σοφών τα χαρτιά
Τα τυλίξανε πύρινεσ γλώσσεσ

Αστραπέσ και βροντέσ
Χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου
Λυσσασμένα σκυλιά
Να ξεσκίσουν ξανά
Θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου
Αστραπέσ και βροντέσ
Χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου
Λυσσασμένα σκυλιά
Να ξεσκίσουν ξανά
Θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου
Πατρίδα μου αγαπημένη
Ποιά κατάρα σε βαραίνει πόση ερημιά
Τα παιδιά σου διαλεγμένα
Σ' ενα θάνατο ταγμένα μέσ' τη μοναξιά
Πατρίδα μου

Που είστε παλικάρια

Εκείνο το πρωί
Λεσ και δεν ήθελε η αυγή να φέρει
Για το χάραμα χρώματα
Λεσ και δεν ήθελε ο ήλιοσ να προσφέρει
Να μη δούμε το αίμα στα σώματα
Ουρλιαχτά που φωνάξαν αερα
Θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα
Τη χαμένη πατρίδα
Στησ ελλάδασ τον κόρφο ωσ πότε
Θα φωλιάζουν ηγέτεσ προδότεσ

Αστραπέσ και βροντέσ
Χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου
Λυσσασμένα σκυλιά
Να ξεσκίσουν ξανά
Θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου

Αχ ελλάδα λυπημένη έρημη και δοξασμένη
Πόσο σ' αγαπώ
Οι ήρωεσ που μασ ζητάνε να μη δώσουμε
Να φάνε κι άλλο μέρτικο
Πατρίδα μου

Παλέψαμε δώσαμε μάχεσ τισ κερδίσαμε
Στησ κορφήσ τησ γνώσησ ναι σταθήκαμε
Κι ήτανε τότε που πάνω μασ πέσαν βάρβαροι