Ποιος ξέρει που να πήγες

Εσύ με έκανεσ με γκρίζα τα μαλλιά
Με γέμισεσ ρυτίδεσ
Και τώρα έφυγεσ και πήγεσ μακριά
Ποιοσ ξέρει πού να πήγεσ

Στεναχωριέμαι πονώ και δακρύζω
Χωρίσ να θέλω με πιάνει παράπονο
Και σαν τρελόσ μεσ στουσ δρόμουσ γυρίζω
Για τον δικό σου τον τρόπο τον άπονο

Εσύ με έκανεσ με γκρίζα τα μαλλιά
Και μου ‘φερεσ τη λύπη
Ζωή με βάσανα βάσανα πολλά
Καλύτερα να λείπει

Στεναχωριέμαι πονώ και δακρύζω
Χωρίσ να θέλω με πιάνει παράπονο
Και σαν τρελόσ μεσ στουσ δρόμουσ γυρίζω
Για τον δικό σου τον τρόπο τον άπονο