Τη μέρα που ερωτεύτηκε ο ήλιος

Καθώσ ο ήλιοσ σκαρφαλώνει
Να φύγει πάνω απ' το βουνό
Σε κάποιο μάνταλο σκαλώνει
Μεσ το δικό τησ το στενό

Και τότε θέλει να γυρίσει
Μα δεν μπορεί πρέπει να δύσει

Κοιτάζει σ' ένα παραθύρι
Που καθρεπτίζει αντικρινά
Τη βλέπει πάνω σε γεφύρι
Να 'χει τα πόδια τησ γυμνά

Και τότε θέλει να γυρίσει
Μα δεν μπορεί πρέπει να δύσει

Καθώσ ο ήλιοσ σκαρφαλώνει
Εκείνη μπαίνει στα στενά
Και τότε αρχίζει να ματώνει
Που δεν τη βλέπει και πονά

Και τότε θέλει να γυρίσει
Μα δεν μπορεί πρέπει να δύσει