ยามคิดฮอด...กอดด้วยอ้อมใจ

เป็นจั่งใด๋น้อนางอยู่ทางพู้นคิดฮอดกันบ่
คนที่รออยู่ทางนี้เป็นห่วงหลาย
รอก่อนนะบอกพี่ยาก่อนลาไกล
กระดาษใจเขียนสัญญาอยู่นาดอน

หละก่อนสิไลลาบ้านสู่โรงงานในเมืองใหญ่
แฟนเอ๋ยแฟนใจที่อ้ายฝากน้อง
ฮักที่น้องฝากอ้ายเก็บรอไว้ใช้ฮ่วมกัน
อย่าลืมเด่อเด้อแฟนอ้าย

ฟ้าเอ๋ยฟ้าฮ้องโหย่นเสียงโยโยนคือน้องฮ้องสั่ง
ใจอ้ายฮ้องถามข่าวนางภาพน้องลางลางลอยมาแต่ไกล
ไปอยู่ กทม
เป็นจั่งใด๋น้อสาวโรงงานแฟนอ้าย
ไผสิดูแลยามเจ้าเจ็บเจ้าไข้เป็นอยู่จังใด๋หนอแก้มอำถ่ำ

ยามที่คิดฮอดโทรไปกอดด้วยอ้อมใจเสมอ
คำว่าฮักเธอ
อ่านก็เจอในทุกข้อความ
คืนนี้ดาวเต็มฟ้า
หอมดอกมันปลาคะนึงหน่ำหน่ำ
ยามหอมแก้มผ่านมือถือเช้าค่ำ
ปานได้อยู่นำยามที่สองเฮาไกลกัน

จำจากบ้านหอบแรงงานลาถิ่น
จำจากบ้านหอบแรงงานลาถิ่น
เพราะหนี้สินพ่อแม่น้องยังคาค้ำอยู่คอ
ฮักพบพ้อสร้างก่อมาโดน
ฮู้แก่ใจสองคนบ่ต้องสนคำไทบ้าน

กี่วันปีเดือนเลื่อนผ่าน
คำว่าเฮาฮักกัน
ยังส่งเป็นสาส์นสื่อใจ
ถึงคอยนานทรมานปานใด๋
รอวันฟ้าเป็นใจเปิดทางให้เรา

อดสาเอาก่อนเด้อหล่า
ถ้าฝนดีปีหน้าข้าวได้ราคาดี
จะโทรบอกน้องรีบกลับนาทันที
บอกลาโรงงานให้อ้ายจูงเข้าพิธี
ฮักบ่มด้วยใจหลายปีสุกงอมพร้อมใช้ด้วยกัน