Κόκκινα φανάρια

Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν
Να που δεν ξέρουν τι ‘ναι πόνοσ και καημόσ
Πωσ κλαίει ο άνθρωποσ που τα όνειρά του τώρα σβήσαν
Πόσο πικρόσ του κόσμου ο κατατρεγμόσ

Πνιχτέσ ανάσεσ και βρισιέσ
Βαμμένα χείλια παγωμένα στισ γωνιέσ
Κι είναι θάνατοσ αργόσ
Του πεζοδρόμιου ο νόμοσ ο σκληρόσ

Πληρωμένεσ αγκαλιέσ
Ιστορίεσ τραγικέσ
Γράφονται μεσ στισ κρύεσ φτωχογειτονιέσ
Το τραγούδι σπαραγμόσ
Η ζωή κατατρεγμόσ
Το καλντερίμι ένασ ατέλειωτοσ καημόσ

Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν
Να που δεν ξέρουν τι ‘ναι πόνοσ και καημόσ
Πωσ κλαίει ο άνθρωποσ που τα όνειρά του τώρα σβήσαν
Πόσο πικρόσ του κόσμου ο κατατρεγμόσ

Σβήσαν τα φώτα στα στενά
Του λιμανιού τα καλντερίμια σκοτεινά
Και σταμάτησε η ζωή
Το ψέμα το φτασιδωμένο τησ να ζει

Πίκρα δάκρυ στεναγμόσ
Ξεχαστήκαν κι ο καημόσ
Έγινε όνειρο γαλάζιοσ ουρανόσ
Και τα πρόσωπα χλωμά
Κουρασμένα τα κορμιά
Μέσα στον ύπνο ψάχνουν να βρουν λησμονιά