Στης αμαρτίας το στρατί
Στησ αμαρτίασ το στρατί εγώ κι αν περπατάω
Τα χάδια μου και το κορμί εγώ κι αν τα πουλάω
Κι αν ο καθένασ εύκολη κι ανήθικη με λέει
Για το κατάντημα μου αυτό η κοινωνία φταίει
Στου καθενόσ την αγκαλιά εγώ κι αν ξενυχτάω
Τα χείλη μου και τα φιλιά εγώ κι αν τα κερνάω
Κι αν για το χρήμα στη ζωή κουρέλι έχω γίνει
Αχ κοινωνία ένοχη συ έχεισ την ευθύνη
Κι αν για πελάτεσ φανερά γυρεύω ευκαιρίεσ
Κι αν με κοιτούν ειρωνικά οι έντιμεσ κυρίεσ
Είν' ευκαιρία να τουσ πω κι εγώ με ειρωνεία
Κυρίεσ μου ειρωνικά δέστε την κοινωνία