Oda Do Zmarłych

Życie jest kruche a los może je zabrać jednym ruchem
Nie do usłyszenia głos przeznaczenia nad uchem
Jesteśmy za ślepi na to by ujrzeć kostuchę
Która jest duchem wykonującym tą bezwzględną fuche
Od setek tysięcy lat odkąd powstał świat
To na każdego żywego z ostrą kosą czeka kat
Przeróżnie go zwą czasem wylew rak
Pożar postrzał wypadek czasem rozumu brak
Od tak możesz zniknąć w mig
Gdy ktoś z długą brodą u góry zrobi palcami pstryk
Dla większości marzeń szczyt to dotrwać starości
Zanim w proch w pył nie obrócą się kości
Dość ich nie ma co się złościć na to
Każdy ma równe szansę by go dorwał żylny zator
Jesteś a potem Cię nie ma
Narodziny potem śmierć taki życia twardy schemat

Odwieczne pytanie ludziom dziurę w głowach wierci
Czy jak już zamkniemy oczy to jest życie po śmierci
Czy to po prostu koniec i nie ma już nic
A to całe Niebo i Piekło to jeden wielki pic
Wiadomo stary że to wszystko kwestia wiary
I po przejściu słynnego tunelu to istne czary
Byłeś grzeczny Czeka na Ciebie rajski ogród
A jak byłeś zwykłym gnojem nie unikniesz kary
I smażyć się będziesz na piekielnym ogniu
A wieczność będzie Ci się dłużyć dzień po dniu
Ciekawe co tam jest
Kilkanaście znajomych mi osób przeszło już ten test
I mogły by mi opowiedzieć co jest po śmierci
Fiko albo Lisek Świętej Pamięci
Czy to boli Sam muszę się przekonać
Byle tylko przedwcześnie nie skonać

Odchodzisz ze świata żywych w świat nie znany
Św Piort już szuka klucza od bramy
Rozbrzmiewają wokół anielskie organy
Pociesza mnie tylko fakt że jeszcze się spotkamy
Żałobny marsz grany za karawanem idzie
Długi kondukt ludzi w czerni zapłakanych
Nawet niebo płacze krople pukają o trumnę
Czy tak to będzie wyglądało kiedy ja umrę