Πρόσω ολοταχώς

Την ώρα τη γλυκιά του δειλινού
Ο στάθησ με τα πόδια τα σπασμένα
Σαλπάρει ταξιδεύει με το νου
Σε μέρη εξωτικά κι ονειρεμένα

Και κούτσα κούτσα όταν πέφτει το σκοτάδι
Γυρνά στο σπίτι του και κλαίει μοναχόσ
Αχ να ξανάκουγε στ' αλήθεια ένα βράδυ
Βίρα τισ άγκυρεσ και πρόσω ολοταχώσ

Ταξίδευε κι αυτόσ από παιδί
Μα κάποτε αρόδου στο σαντιάγκο
Να σώσει του λοστρόμου τη ζωή
Του τσάκισε τα πόδια το παλάγκο

Και κούτσα κούτσα όταν πέφτει το σκοτάδι
Γυρνά στο σπίτι του και κλαίει μοναχόσ
Αχ να ξανάκουγε στ' αλήθεια ένα βράδυ
Βίρα τισ άγκυρεσ και πρόσω ολοταχώσ
Βίρα τισ άγκυρεσ και πρόσω ολοταχώσ