Μια σταγόνα φως

Φεύγουν τησ χαράσ τα φεγγάρια μακριά
Κλείνουν τα φτερά και φεύγουν
Σβήνουν στ' ανοιχτά διψασμένα πουλιά
Χάνοντ' αργά σ' ένα μαύρο καθρέφτη

Γίναν πληγέσ και σιωπέσ οι στιγμέσ
Στουσ δρόμουσ αμίλητα μάτια
Γίναν πληγέσ και γυαλιά οι στιγμέσ
Παντού σκοτεινέσ διαδρομέσ

Μα μια στάλα φωσ σε μια γωνιά θα περιμένει
Νύχτα παγωμένη με τον ήλιο σβηστό
Μια σταγόνα φωσ θ' ανάψει πάλι όλα τ' αστέρια
Θα ‘ρθουν καλοκαίρια μ' ένα κύμα ζεστό

Χρόνια σαν φωτιά όλο αγκάθια και σκουριά
Τρύπια τα σκαλιά του κόσμου
Πήραν αν το θεσ πεινασμένεσ αφορμέσ
Τ' αύριο ποτάμι βαθύ και κρυμμένο

Γίναν πληγέσ και σιωπέσ οι στιγμέσ
Αδειάσαν του ονείρου τα μάτια
Γίναν πληγέσ και γυαλιά οι στιγμέσ
Γυρνάν οι σελίδεσ κενέσ

Μα μια στάλα φωσ σε μια γωνιά θα περιμένει
Νύχτα παγωμένη με τον ήλιο σβηστό
Μια σταγόνα φωσ θ' ανάψει πάλι όλα τ' αστέρια
Θα ‘ρθουν καλοκαίρια μ' ένα κύμα ζεστό

Μια σταγόνα φωσ