Pirooz

شمع و پروانه منم
پیروز منم قصه ی روز منم
از خود بیگانه منم
دریا زمین کوه کویر جنگل وطنم
کارد به استخون رسید
زجه هاشو کوه شنید
خشک شد باطل شد
خون گریه کردو مردن ماه و دید
جنگل سرپاست اگه دیگه حتی سلطانی تو عمقش نیست
ابرا به حالش گریه کردن از بس هوای پاک ندید
مادر طبیعت
ای وارث بر حق زمین
این نسل بسته که از بین ببرت
بدجوری هم کرده برات سفت کمین
پشت کردی به قبیلت
به بچه هایی که نسلشون از بین رفت و فسیلشون حتی میشه پول تو جیب گشاد انسان برترین
ببخشید چی فرمودین؟
شما از همه سرترین؟
بله خوب از کف اقیانوس تا خود بالای جو
همه قربانی این بشر دوپان که نشه عمرش کم
از خزنده چرنده جهنده
ابرو بادو مه و خورشید
خشک کرده و مصرف کرده
حتی شیره ی زمین و کشید
آینده یه راه تاریکِ
که نداره اثری از امروز
ما بی حساب کتاب برداشت کردیم جاش نذاشتیم از پریروز
منابع طبیعت ته میکشه وقتی مصرف بالاست
انقراض هی امیدو از ما میگیره تا وقتی سود تو طلاست
نمیشه با دیکتاتور سازش کرد
طناب اعدامو نوازش کرد
اشک مادر فرزند از دست داده رو نمیشه که استتارش کرد
نمیشه ساکت شد جلو موجش سد
باید بست از دستای هر زن و مرد
پیروز اگه از دست رفت امید اما هنو زنده ست توی دل ملت
نمیشه با دیکتاتور سازش کرد
طناب اعدامو نوازش کرد
اشک مادر فرزند از دست داده رو نمیشه که استتارش کرد
نمیشه ساکت شد جلو موجش سد
باید بست از دستای هر زن و مرد
پیروز اگه از دست رفت امید اما هنو زنده ست توی دل ملت
قصه اینبار تلخ تره از زهر بدتره
این نماد آزادی و امید بود
بپا خودش از دست نره
پیروز ایران
نماد تموم جووناست
که زیر سم ظلم و ستم
محروم از آسمون فرداست
فردایی که با امید
این کشورو با هم از نو بسازیم
فردایی که با شکوه
یه درخت محکمو با هم بکاریم
فردایی که توش
هیچ توله یوزپلنگی نمیمیره
فردایی که ماهی از ترس تور بغضش نمیگیره
فردایی که پرنده ها
باهامون دوست باشن
سگا ازمون نترسن
گربه هامون ملوس باشن
فردایی که طبیعت
با ما بد تا نکنه آشتی کنه
در دریاچه ها و کوه ها رو جنگلا رو به رومون باز کنه
فردایی که نباشه لکه ی تاریک
که بکنه مسموم
دخترای محصل و مغز پسرامونو دل مردم
فردایی که تیر نزنن به سگامون زندگی بدن به پرنده هامون
امید بدن به نگامون
پیروز نمیره و
نذاره غم به دلامون
نمیشه با دیکتاتور سازش کرد
طناب اعدامو نوازش کرد
اشک مادر فرزند از دست داده رو نمیشه که استتارش کرد
نمیشه ساکت شد جلو موجش سد
باید بست از دستای هر زن و مرد
پیروز اگه از دست رفت امید اما هنو زنده ست توی دل ملت
نمیشه با دیکتاتور سازش کرد
طناب اعدامو نوازش کرد
اشک مادر فرزند از دست داده رو نمیشه که استتارش کرد
نمیشه ساکت شد جلو موجش سد
باید بست از دستای هر زن و مرد
پیروز اگه از دست رفت امید اما هنو زنده ست توی دل ملت