Çok Sıkıldım
Bir çocuk vardı sıkılmış, hayatı yıkılmış
Kitapları yakılmış yazında dahi kış (ailesiz)
Cümlelere sığdırmış senelerce derdini
Evinde dahi yabancıymış aynadaki kendi mi?
İnanmak istemezmiş gazetelerde
Yazılan yalanlara ama herkes doğru sanmış
O da inanmak zorunda ya
Şartlamış salakça doğrular ve baskılar sona
Hazırlamış bavulu çıkıp evinden düşmüş yola
Tüm insanlar yabaniymiş dişlerinde boya
Kızıl kan gibiymiş her tarafta
Oyunlar ve foya
Demiş "Böyle olmaz" terk edilmiş
Bi' zombi diyarında dün de aynı bugün de
Bence aynı olur yarın da
Garda bekleşen bi' kalabalık şehit cenazesi
Karda eriyen kardan adamı yıkmış kader çetesi
Bir sabahı olsun istemiş temiz
Güneşli kuş sesi gelmemiş ki baharı baharın
Annesinden kaçar gibi
Ne var ki aslında çok basit olmaktan
Hep kasıt bulmaktan, rap yazıp durmaktan
Çok sıkıldım
Kaderim al beni kucağına salla ninnilerle
Ne var ki aslında çok basit olmaktan
Hep kasıt bulmaktan rap yazıp durmaktan
Çok sıkıldım
Hikayem anlat beni tüm gerçeğinle
Gişede gülmeyen bi' memur demiş
Ki oğlum 40 lira
Bu çocuk "Abim" demiş "Benim
Cüzdan evde kaldı ya
"Vermez misin bir seferlik amca bir bilet?"
Gülünce amca anlamış çocuk bu
Hayat harbi kapkara
Aslında herkes kadar normalmiş arzuları
Beklentileri istediği sevmek
Sevilmekmiş sorarsan bi' de elma şekeri
Bir küçük asker oyuncağı varmış
Ama sevmezmiş harp etmeyi
Hayallerinde var olan bisikletsinse
Patlak tekeri
Dönmüş evine hayli geç vakit rüyada aile
Aile yani anne kardeşler falan
Baba yokmuş yine
Dönmüş odası cehennem ya, sönmüş ışığı
Uyurken bi' rüya görmüş anası
Mezarı başında öyle ağlarken
Gerçek sanmış rüyasını ertesi sabah bi' ruh
Gezmiş evde tek başına geçen günler güruh
Böyle kahvaltıda üç tabak var
Sofrada anne iki kardeş
Ama o yok çünkü harbiden ölmüş
Anla tüm cihana sulh
Ne var ki aslında çok basit olmaktan
Hep kasıt bulmaktan, rap yazıp durmaktan
Çok sıkıldım
Kaderim al beni kucağına salla ninnilerle
Ne var ki aslında çok basit olmaktan
Hep kasıt bulmaktan rap yazıp durmaktan
Çok sıkıldım
Hikayem anlat beni tüm gerçeğinle