nie chcę być nudny

Założyłem płaszcz, namaluje na nim gest
skierowany w tych, którzy krzywo patrzą się
ozdobiłem twarz, wbiłem w ucho czarny wkręt
czemu się tak dziwnie na mnie patrzysz?

nie chcę być nudny jak pół tego miasta
chce wyglądać tak jak pierdolona gwiazda
jeśli chciałbym coś zmienić czas nastał
niech się patrzą ludzie, których to przerasta

nie boję się już tak wyjść w tłum
nie boję się już tak wyjść w tłum
nie boję się już tak wyjść w tłum
nie mam nic do stracenia już

nie chcę być już tylko świadkiem
chce pokazać mój charakter
zawsze smutny gdzieś w ostatniej ławce
widziałem tylko świat, w który ja zupełnie nic nie znaczę

chce być taki jak ja widzę siebie w swojej głowie
wyglądać jak ktoś z anime, nie tak jak przeciętny człowiek
przecież jestem tylko raz, tylko chwilę na tym globie
przecież jestem tylko raz, tylko chwilę

nie chcę być nudny jak pół tego miasta
chce wyglądać tak jak pierdolona gwiazda
jeśli chciałbym coś zmienić czas nastał
niech się patrzą ludzie, których to przerasta

nie boję się już tak wyjść w tłum
nie boję się już tak wyjść w tłum
nie boję się już tak wyjść w tłum
nie mam nic do stracenia już

zawsze miałem dziwne wizje, głupie zmartwienia
większość z tego to już popiół, dawno ich nie mam
ale paru rzeczy nigdy nie,
nigdy nie, zabije czas

dużo pozmieniało się, odkąd opuściłem dom
degenerowałem siebie, żeby wzbudzać w innych złość
nie wrócę do tamtych stron, pora to powiedzieć wprost
nie słucham już was, bo

nie chce być nudny jak pół tego miasta
chce wyglądać tak jak pierdolona gwiazda
jeśli chciałbym coś zmienić czas nastał
niech się patrzą ludzie, których to przerasta

nie boję się już tak wyjść w tłum
nie boję się już tak wyjść w tłum
nie boję się już tak wyjść w tłum
nie mam nic do stracenia już