Folkestadvisa
Trad Arr, Odd Nordstoga
Ei rose har eg sett
Uti ei blomehage
Det var den venaste
Som herren Gud har laga
Di meire ho voks fram
Di finare ho vart
Og aller mest for meg
Som sjeldan fekk ho sjå
Det var ei lita tid
Da eg fekk lov å gange
I mellom frukt og tre
Og herleg blome ange
Men så blei hagen stengt
Eg fek'kje koma inn
Det blei forbode meg
Å sjå dei blomеkinn
Eg ønskjer deg min ven
Så mangе rolege netter
Som linden bere lauv
Og hasslen bere neter
Som sand og sjø ved strand
Som stjernar utan tak
Om kvelden lyser opp
[?]