Ψαροπούλα

Στην αμμουδιά την μαγεμένη
Μιά ψαροπούλα αγκαλιασμένη
Με τον καλό τησ τον ψαρά
Μεθάει από χαρά

Κι οι δυό τουσ έχουνε μεθύσει
Και μέσ' την πορφυρένια δύση
Σφίγγεται επάνω του εκείνη σαν παιδί
Κι εκείνοσ την φιλά και σιγοτραγουδεί

Αχ ψαροπούλα
Μέσ' τισ θάλασσεσ και στ' ακρογιάλια
Δε θα βρεθούνε
Σαν τα χείλη σου τέτοια κοράλλια

Πάνω στα μαλλιά σου
Παιχνιδίζουν τρελλά μαϊστράλια
Και σου γελά
Το κύμα όταν κυλά

Μα μιά βραδυά φουρτουνιασμένη
Άδικα εκείνη περιμένει
Αφήκε εκείνοσ την στεριά
Και πάει μακριά

Έφυγε με το πυροφάνι
Ποτέ πιά πίσω δεν εφάνη
Κι ενώ κυτάζει με μιά ελπίδα τησ κρυφή
Το μαϊστράλι φέρνει ετούτη τη στροφή