Το όνειρο του Μανώλη

Κι όπωσ είπε ο κρίσνα
Στο φίλο του και στρατηλάτη λίγο πριν τη μάχη
Πετσοκόψτε του' σαν να 'θελε να πει αγάπησέ τουσ
Μόνο αν αγαπήσεισ τον εχθρό τότε χτύπησέ τον

Είπε και γέμισε η γη κι ο ουρανόσ
Με μια παράξενη πολύχρωμη σκόνη
Και χίλιοι τρεισ κοχλίεσ άνεμοι με βόστρυχουσ ξανθούσ
Επαναλάμβαναν τουσ στεναγμούσ κι ορυμαγδούσ τησ μάχησ

Και ξαφνικά να ‘μαι εδώ τρέμοντασ ριγώντασ
Με μούτρα κολλημένα πάνω στο τζάμι του φεγγίτη
Που ‘βλεπε και βλέπει κάτω προσ τον άλλο κόσμο
Και σαν τισ δαχτυλιέσ επάνω στο παγωμένο
Διάφανο και στο θαμπό τησ εκπνοήσ μου γνέφει ο μάνοσ
Ήμαρτον κύριε τα πράγματα τα ίδια είναι θαύματα