Hameno Rouho
SOKRATIS MALAMAS, THANASIS PAPAKONSTANTINOU
Τον πρώτο χρόνο ήμουνα
Άγιο παιδί στρωμένο
Το δεύτερο με γέλασε
Μια πλάνα αγκαλιά
Τον τρίτο ξημερώθηκα
Σε άγνωστα κρεβάτια
Τον τέταρτο τουσ φίλουσ μου
Αποχαιρέτησα
Στην κολυμπήθρα ρίξανε
Νερό αλκοολούχο
Και τ' όνομα που μού 'δωσαν
Ήταν χαμένο ρούχο
Το πρώτο ψέμα το 'βγαλα
Σαν πέτρα απ' τα νεφρά μου
Το δεύτερο σαν κέρασμα
Ποτήρι δροσερό
Το τρίτο σαν τησ άνοιξησ
Το πρώτο αεράκι
Στο τέταρτο κοιτάχτηκα
Δεν ήμουν πια εγώ
Την πρώτη αγάπη πού 'ζησα
Παντοτινή την είπα
Η δεύτερη μου κόστισε
Λιγότερα φιλιά
Η τρίτη ήρθε με χαρά
Διπλή χαρά που φεύγει
Στην τέταρτη να θυμηθώ
Να σβήσω τη φωτιά