Kalimera
SOKRATIS MALAMAS
Oταν σωπαίνει ο άνθρωποσ
Πέφτει μεσ στο πηγάδι
Που οι τοίχοι του γυαλίζουνε
Και φέγγουν στο σκοτάδι
Eκεί που βλέπει τα θολά
Και στα βαρειά ακουμπάει
Κάνει το έργο μια στροφή
Κι ο νουσ του ξεκολλάει
Mοιάζουν στη θέση τουσ σωστά
Κι ωραία βολεμένα
Τα κλάματα και οι χαρέσ
Τα θέατρα κι οι αγορέσ
Του κόσμου τα μυστήρια
Και τα βασανιστήρια
Mοιάζεισ κι εσύ σαν καλημέρα
Που χθεσ με κέρναγεσ φωτιά
Σήμερα διώχνεισ τη φοβέρα
Και βλέπω μια μικρή θεά
Kάνω το αχ! Να ξεχαστώ
Μ' αυτό το έρμο αφεντικό
Το άγρυπνο μυαλό μου
Στα δύσκολα με σέρνει
Με πάει και με φέρνει
Mοιάζεισ κι εσύ σαν καλημέρα
Μοιάζεισ κι εσύ σαν καλημέρα