Palirroia

Η γη μια σβούρα στ' ουρανού τα πλάτη
Γυρίζει στον αρχέγονο χορό
Σπασμένη η πυξίδα μου καιρό
Κι εγώ αφήνομαι στου ζέφυρου την πλάτη

Σ' ένα πατάρι πελαγοδρομώ
Δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
Τις συμπληγάδες του καπνού περνώ
Να ζαλιστώ με κάποια που σου μοιάζει

Στο ξόδεμα τη λύτρωση ζητώ
Σε δρόμους που τρελαίνεται το αίμα
Λέω τη νύχτα μέρα και το πικρό γλυκό
Πυξίδα μου ένα χαμένο βλέμμα

Παίζει τραγούδια με παράφορα φεγγάρια
Ζούμε στο ψέμα όπως στο νερό τα ψάρια
Μηνύματα μη στέλνεις λυπημένα
Αύριο θα δεις πως μας κερδίζουν τα χαμένα

Μου λες να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη
Μα ποιος στ' αλήθεια ορίζει την τροχιά του
Η αταξία είναι τ' ουρανού η τάξη
Κι εγώ ανασταίνομαι στο γύρο του θανάτου

Στο ξόδεμα τη λύτρωση ζητώ
Σε δρόμους που τρελαίνεται το αίμα
Λέω τη νύχτα μέρα και το πικρό γλυκό
Πυξίδα μου ένα χαμένο βλέμμα