Νιόβη
Μακριά απ' του κόσμου την πνοή
Περνούσα ξένοιαστη ζωή με τη νιόβη
Κι ήμουν ο επί γησ θεόσ
Όλα τ' αστέρια κι ο ουρανόσ για τη νιόβη
Ήταν ωραία η αρχή
Μα τώρα δάκρυα βροχή για ‘μασ τουσ δύο
Μπήκε ο τρίτοσ σαν εχθρόσ
Μασ πλήγωσε ο χωρισμόσ μ' ένα αντίο
Κρύβεισ νιόβη μυστικά
Κι όλο γελάσ ειρωνικά κι οργώνεισ την αθήνα
Κι εγώ περνώ τα δειλινά μόνοσ
Και κλαίω στα στενά κι εσύ περνάσ με λιμουζίνα
Ο τρόποσ σου ήτανε σκληρόσ
Μα δε θα σβήσει ο καιρόσ το παρελθόν μασ
Άλλονε βρήκεσ εραστή
Κομμάτια έγινε η κλωστή απ' το δεσμό μασ
Όσο κι αν κλάψω ότι κι αν πω
Δε ντρέπομαι που σ' αγαπώ και ζω για σένα
Κι όμωσ εσύ δε με πονάσ
Και δε σε νοιάζει που φιλάσ δυο χείλη ξένα
Κρύβεισ νιόβη μυστικά
Κι όλο γελάσ ειρωνικά κι οργώνεισ την αθήνα
Κι εγώ περνώ τα δειλινά μόνοσ
Και κλαίω στα στενά κι εσύ περνάσ με λιμουζίνα