มีบางสิ่งบางอย่างนำทางให้เรากลับมา
มีบางสิ่ง มีบางอย่าง
ที่นำทางเราให้กลับมา
เหมือนเสียงเล็กเล็ก
ที่คอยเตือนว่า
เราเติบโตมาจากไหน
ถึงจะร้างห่างไกลไปนาน
แต่บ้าน คือคำยิ่งใหญ่
มีมนต์ตราอาถรรพ์อันใด
ดลใจให้เรา
รอยร้าวเล็กเล็กอยู่บนกำแพง
ก็เปลี่ยนแปลงไปไม่เหลือ
สีผนังก็ยังคลุมเครือ
ว่าคงไม่ใช่อันเก่า
โต๊ะตัวนั้นที่เคยบรรเลง
เป็นเพลงเคาะเล่นเบาเบา
เปลี่ยนตัวเก่าไปแล้วนะเออ
หาเท่าไรก็คงไม่เจอ ตัวเดิม
เสียงนกร้องไม่ใช่ตัวเก่า
แต่เราก็ฟังเหมือนดังเดิม
พื้นถนนก็คงทำเพิ่ม
ต่อเติมจนดูแปลกตา
รูปเขียนตรงนั้นผ่านวันและเดือน
มันเลือนจนไม่เห็นหน้า
แต่ความทรงจำนั้นหนา
ไม่เคยเลือนไป
มีบางสิ่งมีบางอย่าง
ที่นำทางเรากลับมาเยือน
หรือเสียงเล็กเล็ก
ที่คอยร้องเตือนมันดังมากจากข้างใน
เป็นเสียงเรียกร้องก้องดังกังวาน
จากวันครั้งยังเยาว์วัย
เป็นเพลงแห่งความผูกพันใช่ไหม
เป็นความผูกพันฝังใจ
เป็นเพลงที่อยู่กับเราข้างใน
และจะอยู่ไปนานแสนนาน
เพลงนั้นไม่มีคำร้อง
เพลงนั้นทำนองไม่มี
เพลงนั้นใช้วันเดือนปี
แต่งเติมขึ้นมา ฟังสิฟัง
มีบางสิ่งมีบางอย่าง
ที่นำทางเรากลับมาเยือน
หรือเสียงเล็กเล็ก
ที่คอยร้องเตือน
มันดังมาจากข้างใน
เป็นเสียงเรียกร้องก้องดังกังวาน
จากวันครั้งยังเยาว์วัย
เป็นเพลงแห่งความผูกพันใช่ไหม
เป็นความผูกพันฝังใจ
เป็นเพลงที่อยู่กับเราข้างใน
และจะอยู่ไปนานแสนนาน