Κοίτα

Απόψε θα σου πω όσα ποτέ μου δε σου ‘πα
Είναι μελό η μουσική και βαριά τουπέ την λούπα
Τι κι αν πέρασαν χρόνια στην σκέψη μου έρχεσαι συχνά και μοιάζεισ ξέφωτο στα δάση του μυαλού μου τα πυκνά
Αεράκι ζεστό είναι στην βαρυχειμωνιά μου
Είσαι το μόνο που θυμάμαι μεσ τη λησμονιά μου
Η ανάσα η γλυκιά στα πικρά πρωινά μου
Και λυπάμαι τελικά που διάλεξα την μοναξιά μου
Σε φαρμάκωσα μια μα φαρμακώθηκα χίλιεσ
Κι από τότε έχουν κλείσει τησ ψυχήσ μου οι γρίλιεσ
Η αντάρα μου δεν λέει να ξεκαθαρίσει και την φωτιά μου δεν μπορεί τίποτα να την σβήσει

Γιατί
Κοίτα ακόμα σ' αγαπάω
Για σένα τραγουδάω για σένανε ξυπνάω την μέρα που έρχεται να δω
Στο σώμα σου εγώ βρήκα το μέροσ που ανήκα εσύ όμωσ δεν ανήκεισ στο μέροσ που εγώ ζω
Μην με παρεξηγήσεισ
Μην με κακοκαρδίσεισ
Που διάλεξα στα μαύρα μου σκοτάδια εγώ να ζω

Να μην πιστέψεισ ποτέ πωσ δε σ αγάπησα
Θάλασσεσ πέρασα βουνά πίσω μου άφησα
Στην μοναξιά μου για σένα δάκρυσα
Στα μονοπάτια μασ μονάχοσ μου μπεκροπερπάτησα
Μεσ τα παλάτι μου τα υδροσκότεινα
Θυμάμαι έντονα τα χείλη σου τα κόκκινα που σαν μαγγίζανε όλα ανθίζανε
Κι ύστερα γαληνά με σιγονανουρίζανε
Θυμάμαι κι άλλα συνήθωσ δεν τα πειράζω απόψε όμωσ τα σκάλισα για αυτό δεν ησυχάζω
Κι όσο μακριά σου και να ‘μια μαζί ώρεσ περνάμε αφού στα όνειρά μου στην αγκαλιά σου κοιμάμαι

Κοίτα
Κοίτα ακόμα σ' αγαπάω
Για σένα τραγουδάω για σένανε ξυπνάω την μέρα που έρχεται να δω
Στο σώμα σου εγώ βρήκα το μέροσ που ανήκα εσύ όμωσ δεν ανήκεισ στο μέροσ που εγώ ζω
Μην με παρεξηγήσεισ
Μην με κακοκαρδίσεισ
Που διάλεξα στα μαύρα μου σκοτάδια εγώ να ζω
Κοίτα