Το πέμπτο στοιχείο

Είμαι κομμάτια γι'άλλη μια φορά με πνίγει η σκοτεινιά
Γουστάρω μόνοσ ξανά εδώ στου κόσμου τη γωνιά
Μ'ένα μικρόφωνο στο χέρι χύμα ραπάρω
Για όσα άγγιξα και δεν μπόρεσα να πάρω

Αν είν'η μοίρα μου να πνίγω τα όνειρα στο κρασί
Είναι πιο αντρίκιο να μ'αφήσεισ μονάχο κι'εσύ
Που μ'ακούσ να μιλάω χωρίσ ειρμό
Τώρα που μπέρδεψα το φόβο με χαρά και θυμό

Δεν παίρνω πρέφα αν είναι νύχτα η μέρα
Μα θα σε κάνω να ξεράσεισ απ'τα ξύδια φοβέρα
Αντέχεισ; για να δω πόσο θα κάτσεισ
Όταν φύγεισ θα'σαι πίτα ποιόν θα σκιάξεισ;

Εμένα ξέχνα με φοβάμαι διαφορετικά
Φοβάμαι λόγια μου χαμένα και πράγματα μικρά
Λιωμένοσ στο μυαλό μου θαλασσοπόρου χάρτησ
Χαμένοσ είμαι στο άκουσμα μιασ μελωδίασ σκάρτησ

Βλέπω τα πάντα θολά αυτό το βράδυ
Βλέπω σαν φάρο τη φλόγα απ'το σημάδι
Ξέμεινα μόνοσ μου παρέα με τα στοιχειά
Γνώρισα κι'άλλο το πέμπτο τη μοναξιά

Μεγάλωσε η παρέα μασ και γίναμε έξι
Στήνω παιχνίδι στο τραπέζι ποιόσ θ'αντέξει;
Ντροπή όνειρο σκοτάδι η φωτιά
Αν δεν αντέξω κι'εγώ πώσ θα μπορέσει η μοναξιά

Λεσ να είμαι τρελόσ η απλά μεθυσμένοσ
Ένασ χαμένοσ ακόμα η απλά χαλασμένοσ
Φτηνό το πιοτό σαν τη ντροπή μου
Τ'όνειρό μου η φωτιά στο σκοτάδι η ζωή μου

Λεσ να φταίν τα στοιχειά που γίναν πιο πολλά
Λεσ να φταίει η παρακμή για τα παλιά
Κάποιοσ μου είπε γι'αυτούσ που την έκαναν εχθρό
Πωσ θα στοιχειώνει τα όνειρά τουσ για καιρό

Κι'όσοι κλεφτήκανε μαζί τησ μια βραδιά
Είχε τρυπώσει μεσ'το αίμα τουσ και την καρδιά
Όσοι την είδαν σαν μια γκόμενα καλή
Ξυπνήσαν μόνοι τουσ σαν ήρθε η αυγή

Όσοι γελάστηκαν και νιώσανε κοντά τησ σιγουριά
Τουσ κέρασε τα ψέματα μ'απλοχεριά
Ξέμειναν μόνοι με τα στοιχειά
Κι'εκεί γεννήθηκε το πέμπτο στη σειρά η μοναξιά

Μοναξιά μου με γέρασεσ
Με σκοτάδι με κέρασεσ
Φύγε μήπωσ ξαναδώ
Πλάι μου ότι αγαπώ

Χάρηκα μπλέχτηκα το δρόμο μου έχασα μπερδεύτηκα
Καταστάσεισ που δεν ανεχόμουνα ανέχτηκα
Ένιωσα σαν κατακάθι από καφέ σε πάτο από φλυτζάνι
Μα και σαν ψάρι που δεν πιάστηκα στου ψαρά το πυροφάνι

Με πιάνει με πιάνει με πιάνει με πιάνει με πιάνει
Δε μπορώ να'χω κλειστό άλλο το στόμα φτάνει
Παίρνω κουράγιο απ'τον αλλιώτικο αέρα που ανασαίνω
Και το ριζικό μου έχω αρχίσει πια να το υφαίνω

Πήρα πάρα πολλά μα κράτησεσ και πιο πολλά απ'τα μισά
Και να τα πάρω τώρα πίσω η καρδιά μου λυσσά
Φυσά αέρασ προσ τα'δω φέρνει τη μυρωδιά σου
Χτυπά σ'άλλο ρυθμό το νιώθω η καρδιά σου

Ρεφρέν δε σου'βαλα να μη σου γίνω συνήθεια
Έτσι κι'αλλιώσ απ'αυτά τα μισά λεν την αλήθεια
Όμωσ για πρώτη φορά σου τραγουδώ και να θυμάσαι
Πωσ μου αρκεί να ξέρω πωσ ήσυχη κοιμάσαι

Μοναξιά μου με γέρασεσ
Με σκοτάδι με κέρασεσ