Με θολωμένο το μυαλό

Με θολωμένο το μυαλό
Τισ νύχτεσ περπατάω
Μονάχοσ μου παραμιλώ
Και σένανε ζητάω

Κι αναρωτιέμαι με καημό
Γιατί να σ' αγαπάω

Στη μακρινή σου γειτονιά
Ωσ το πρωί γυρίζω
Τη μαύρη σου την απονιά
Θυμάμαι και δακρύζω

Και του σπιτιού σου τη γωνιά
Με δάκρυα ποτίζω

Και περιμένω τη βραδιά
Που δε θα ξημερώσει
Ο χάροσ μπροσ στην πόρτα σου
Να 'ρθει να μ' ανταμώσει

Κι η λαβωμένη μου η καρδιά
Τουσ πόνουσ θα γλιτώσει