Καταραμένη να ‘σαι

Δε μ' αγαπάσ δε με θυμάσαι
Καταραμένη πάντα να 'σαι
Κι όλο να κλαισ και να πονείσ
Να πιεισ φαρμάκια μαζεμένα
Να μη νοιαστεί ποτέ για σένα
Κανείσ κανείσ κανείσ κανείσ
Και να πεθάνεισ μια βραδιά συννεφιασμένη
Απ' το θεό κι απ' τουσ ανθρώπουσ ξεχασμένη

Οι φίλοι να σε κάνουν πέρα
Και να μη δεισ μια άσπρη μέρα
Όπωσ δεν είδα ούτε εγώ
Οι ώρεσ μαύρεσ να περνάνε
Κι η κάθε μια μαρτύριο να 'ναι
Αργό αργό αργό αργό
Και να πεθάνεισ μια βραδιά συννεφιασμένη
Απ' το θεό κι απ' τουσ ανθρώπουσ ξεχασμένη

Τυραννικά να ζήσεισ βράδια
Να στερηθείσ στοργή και χάδια
Να στερηθείσ και το φιλί
Την ευτυχία να ξεγράψεισ
Και να πονέσεισ και να κλάψεισ
Πολύ πολύ πολύ πολύ
Και να πεθάνεισ μια βραδιά συννεφιασμένη
Απ' το θεό κι απ' τουσ ανθρώπουσ ξεχασμένη