Πάνω στην τρέλα μου

Μπήκα στο σπίτι μου κρυφά σαν νυχτερίδα
Κι είχα υποψία στη γυναίκα μου βαριά
Σαν άνοιξα την πόρτα μου τη βρήκα
Πεσμένη σε μια ξένη αγκαλιά

Κατατρεγμένοσ τώρα πια
Μεσ στη ζωή θα ζήσω
Κι άνθρωπο πια στα μάτια μου
Δε θέλω ν' αντικρίσω

Στην παραζάλη μου δεν μπόρεσα ν' αντέξω
Τα σπάω όλα και τα κάνω ρημαδιό
Τραβώ απελπισμένα το μαχαίρι
Στην τρέλα μου σκοτώνω και τουσ δυο

Κατατρεγμένοσ τώρα πια
Μεσ στη ζωή θα ζήσω
Κι άνθρωπο πια στα μάτια μου
Δε θέλω ν' αντικρίσω

Καθώσ στο αίμα βουτηγμένη ξεψυχούσε
Άκουσα που ‘λεγε στερνή τησ πια φορά
Πωσ ήταν ο χαμένοσ αδερφόσ τησ
Που γύρισε απ' τη μαύρη ξενιτιά