Η διπρόσωπη

Με χτυπάει η φτώχεια κι ο βοριάσ
Και η απιστία μιασ καρδιάσ
Φεύγω σαν αλήτησ πια στη γη ωχ
Στα τυφλά τραβώ και όπου βγει

Σπίτι και αδέρφια δεν κοιτώ
Κι ότι αγαπούσα παρατώ
Φεύγω μεσ στην έρημη βραδιά ωχ
Μόνοσ με τ' αστέρια συντροφιά

Μ' έκανε αλήτη μια σκληρή
Μια διπρόσωπη μια πονηρή
Κι αν ζωή ν' αλλάξω προσπαθώ ωχ
Με τραβάει ο δρόμοσ πριν σταθώ