Κουράγιο πια καρδιά μου

Βρέχει κι αστράφτει και βροντά
Και κάποιοσ με μαράζι
Κλαίει στη στενή του τη γωνιά
Και βαριαναστενάζει

Θλιμμένοσ γύρω του κοιτά
Κι οι τοίχοι τον βαραίνουν
Σαϊτεσ ρίχνει η μοναξιά
Και στην καρδιά του μπαίνουν

Μπροστά στη λάμπα τη θαμπή
Κουράγιο πια καρδιά μου
Σε ποιον να βρω τώρα να πω
Την τόση απελπισιά μου