ข้อยเว้าแม่นบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่
เมื่อยามกินมันก็บ่ได้นอน
เมื่อยามนอนมันก็กินบ่ได้
เมื่อยามมามันก็บ่ได้ไป
เป็นยังไงถึงได้เป็นอย่างนี้
เมื่อยามรักมันก็บ่ได้ชัง
ยามผิดหวังน้ำตาไหลปรี่
ยามยากจนมันก็ยังบ่มี
ถ้าหากดวงดีมันคงมีแมนบ่
เว้าแมนบ่ข้อยเว้าแมนบ่
เว้าแมนบ่ข้อยเว้าแมนบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่
คนชื่อเฮงมากมีก็ยังซวย
คนชื่อสวยยังบ่งามเลยนี่
คนชื่อรวยฮ้วยเงินบ่มี
คนชื่อดียังบ้าบ้าบ๊องบ๊อง
บ้านนาดียังอดข้าวขาดแคลน
คนชื่อแบนเห็นท้องยังป่อง
บ้านโคกสูงน้ำยังท่วมบ้านนอง
บ้านปากคลองยังอดน้ำแม่นบ่
เว้าแมนบ่ข้อยเว้าแม่นบ่
เว้าแม่นบ่ข้อยเว้าแม่นบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่
คนเป็นเป็นมันก็ยังบ่ตาย
คนขี้อายหน้ายังบ่ด้าน
อยากมีเงินมันก็ต้องทำงาน
มัวขี้คร้านเมื่อไรจะร่ำจะรวย
เกิดเป็นคนมันต้องช่วยตัวเอง
บ่ช่วยตัวเองแล้วใครสิช่วย
อย่าหวังอะไรแม้แต่หมูในอวย
คนจนคนรวยก็ต้องม้วยแม่นบ่
เว้าแมนบ่ข้อยเว้าแม่นบ่
เว้าแม่นบ่ข้อยเว้าแม่นบ่
คนเป็นเป็นมันก็ยังบ่ตาย
คนขี้อายหน้ายังบ่ด้าน
อยากมีเงินมันก็ต้องทำงาน
มัวขี้คร้านเมื่อไรจะร่ำจะรวย
เกิดเป็นคนมันต้องช่วยตัวเอง
บ่ช่วยตัวเองแล้วใครสิช่วย
อย่าหวังอะไรแม้แต่หมูในอวย
คนจนคนรวยก็ต้องม้วยแม่นบ่
เว้าแมนบ่ข้อยเว้าแม่นบ่
เว้าแม่นบ่ข้อยเว้าแม่นบ่
เว้าแม่นบ่ข้อยเว้าแม่นบ่
เว้าแม่นบ่ข้อยเว้าแม่นบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่
แม่นบ่ แม่นบ่ แม่นบ่ ข้อยเว้าแม่นบ่