Nú Brestir Á Vid Vestrætt
Teitur
Nú brestur á við vesturætt og kovin fer at hvína
Nú skolar yvir gomlurætt og kertuljós tey skína
Á bygdarvegnum er ov hált, bert fáir bilar koyra
Og tá er gott at sita fjálgt, at ikki gera nakað
Tá svangir eru fuglar, teir ið pikka gula bøin
Nú eingin urt vil spíra meir, í mold og hav er føðin
Ravnar spæla við sítt veður, kasta seg í hvirlur
Og seyður kallar fylgi sítt, ið flokkast vil av lyndi
Slá meg, stóra atlantshav, eg vendi kjálkan, trúgvur
Tú lærdi meg at taka av, eg vildi vera klettur
Og tað vit ikki biða um, tað verður okkum givið
Eg vóni um eitt likam, sum kann trívast væl í stormi