Ανεμόσκαλα

Σκαρφάλωσα με δύναμη σε κάβο σαπισμένο
Που ο άνεμοσ τον έσπρωξε μασ έβγαλε στα βράχια
Ένα πακέτο πέταξα σέρτικα στον πνιγμένο
Που παίζει ζάρια και χαρτιά και όλο χάνει πάντα

Βρίζω λοιπόν τα χρόνια μου που είναι όλο καρτέρια
Που σε μιαν ανεμόσκαλα σπατάλησα τα χρόνια
Η μια τησ άκρη στο κενό η άλλη από τα ρέλια
Η μια τησ άκρη στο βυθό η άλλη ωσ τα αστέρια