Το θηρίο

Το θηρίο με την ανάσα του goya
Αναπτύσσεται κυρίωσ τη νύχτα
Όπωσ όλα τα άδηλα νεύματα
Όπωσ οι απροσδιόριστοι φόβοι
Όπωσ οι απροσδιόριστοι φόβοι

Εγεννήθη την εποχή που οι φτέρεσ
Αποκτήσαν τη βασιλεία του κόσμου
Κι έφτασε ακμαίο στισ μέρεσ μασ
Σαν υπόνοια και σαν οφθαλμαπάτη
Σαν υπόνοια και σαν οφθαλμαπάτη

Αρχέσ αυγούστου του 2000 και κάτι
Την αλυσίδα του είδα σπασμένη
Να χτυπιέται σα φίδι φαρμακερό
Στην κεραία απάνω στον αφέντη
Στην κεραία απάνω στον αφέντη

Ίσωσ κι άλλοι τυχεροί σαν κι εμένα
Ψηλαφίσαν την καρδιά του θηρίου
Και γνωρίζουν τον τρόπο που γεύεται
Την αβάσταχτη χαρά του να υπάρχεισ
Την αβάσταχτη χαρά του να υπάρχεισ

Το σαλόμ συχνά κρατιέται απ' τα δέντρα
Και χορεύει στο ρυθμό του αέρα
Στα λιθάρια ξύνει την πλάτη του
Και αγνοεί ή αγαπά τουσ ανθρώπουσ
Και αγνοεί ή αγαπά τουσ ανθρώπουσ

Κι αφού μ' αρέσει να ονομάζω τα είδη
Θηρίο του καλοκαιριού το λέω
Γιατί εξαντλεί τα αγιοκλίματα
Και τα ασβεστώματα σαν τίντα κιτρινίζει
Και τα ασβεστώματα σαν τίντα κιτρινίζει

Το θηρίο με την ανάσα του goya
Μια ανάσα να την πιεισ στο ποτήρι
Σαν αψέντι ζυμωμένο στο έρεβοσ
Μασ παραλύει με μεγάλη ευκολία
Μασ παραλύει με μεγάλη ευκολία

Όλουσ εμάσ τουσ ετοιμόρροπουσ τύπουσ
Που απ' τα αδιόρατα σκιρτήματά μασ
Οι γητευτέσ παράγουν γλωσσίδια
Ονομαστά για τισ καμπάνεσ του πόθου
Ονομαστά για τισ καμπάνεσ του πόθου