Του έρωτα και του θανάτου

Στησ πικροδάφνησ τον ανθό και στησ ιτιάσ το δάκρυ
Που στάζει όλο παράπονο στησ ποταμιάσ την άκρη
Στου κόρφου σου τα βότανα και στην ποδιά σου πάνω
Έγειρα να αποκοιμηθώ τον πυρετό να γιάνω

Έκλεισα τα ματάκια μου κι είδα όνειρο μεγάλο
Πωσ σε μια αυλή για χάρη σου πάλευα με το χάρο
Και φώναξεσ σαν σ' άρπαξε και μ' είδεσ να σαστίζω
Μη με φοβάσαι αγάπη μου λιβάνι κι αν μυρίζω
Μόνο σκουλήκι να γενείσ να 'ρθεισ να μ' ανταμώσεισ
Κρυφά στο σώμα μου να μπεισ γλυκό φιλί να δώσεισ
Ένα φιλί αλλιώτικο που ανάσα δε θα φέρνει
Μα μεσ στησ γησ τισ μυρωδιέσ τα κάλλη μου θα σπέρνει

Σκουλήκι γίνηκα κι εγώ κι ήρθα να σ' ανταμώσω
Κρυφά στο σώμα σου να μπω γλυκά φιλιά να δώσω
Στο έμπα χίλια σου 'δωκα στο έβγα δυο χιλιάδεσ
Γλυκά να λιώσεισ να χυθείσ σαν τισ χλωμέσ λαμπάδεσ

Κι εκεί στησ γησ τισ μυρωδιέσ στην παιχνιδιάρα σήψη
Ο έρωτασ τον θάνατο μπόρεσε να νικήσει
Απ' τα φιλιά που χάρισα στα κάλλη του κορμιού σου
Λουλούδι φύτρωσε μικρό που πίνει απ' τουσ χυμούσ σου
Λουλούδι που κι αν μαραθεί τη μυρωδιά δε χάνει
Γιατί δακρύζει σαν ιτιά κι ανθεί σαν πικροδάφνη