Προσπέκτους [Remastered]

Φαντάζομαι τισ έγχρωμεσ
Γυαλιστερέσ γυναίκεσ
Στον τελευταίο τουσ χορό
Μ' ένα στο χέρι κέρμα

Μπροστά από το παλιό τζουκ μποξ
Τα ρούχα τουσ να σκίζουν
Και ρίγοσ να διαπερνά
Το αμείλικτο τουσ δέρμα

Απρόσιτεσ στον πύργο τουσ
Έχοντασ δραπετεύσει
Για μια συνάντηση κρυφή
Με κάποιον εραστή τουσ

Στησ θάλασσασ των ηδονών
Βουλιάξαν το βελούδο
Και βρέθηκαν αιχμάλωτεσ
Μεσ στην κοιλιά του κήτουσ

Ναι λάμπουνε φωσφορικά
Νιώθοντασ στο κορμί τουσ
Ενόσ παράφρονα θεού
Να τουσ χαϊδεύουν χάδια

Λικνίζονται στα δάπεδα
Λύνοντασ το σπασμό τουσ
Κι από τα μέλη τουσ τα ανοιχτά
Βγαίνουν υγρά διαμάντια

Κυνηγημένεσ μάγισσεσ
Χωρίσ την πυρκαγιά τουσ
Μιλώντασ με ακατάληπτεσ
Περίπλοκεσ διαλέκτουσ

Ωραίεσ αλλοπρόσαλλεσ
Και απομακρυσμένεσ
Ίδιεσ με αυτά τα μανεκέν
Που βλέπω στα προσπέκτουσ

Το υπόκωφο τραγούδι τουσ
Κρατά φυλακισμένο
Μεσ στο βυθό του ιωνά
Τη σάρκινη μεμβράνη

Αυτή που τισ παγίδεψε
Σε ηλιοτροπίων τόπουσ
Και που το κάθε ανόητο
Κορίτσι δεν τισ πιάνει

Φαντάζομαι τισ έγχρωμεσ
Γυαλιστερέσ γυναίκεσ
Στον τελευταίο τουσ χορό
Μ' ένα στο χέρι κέρμα

Να με κοιτάζουν σαν τζουκ μποξ
Να με περιγελάνε
Κι όλο να μου επιστρέφουν
Το ματαιωμένο σπέρμα