De ogen van je vader

Was hij je vader in een film
Nooit voldaan altijd zat
En had hij zo zijn tekst gesproken
Dan dacht je nu wat speelt hij slecht
Maar zijn afgezaagde woorden
En zijn overslaande stem
En zijn blik vol drank en woede
En de klap die volgt zijn echt

Zachtjes loop je naar beneden
Vermijdt de laatste tree die kraakt
De maan verschijnt en zet de kamer
In een nieuw en helder licht
Je zet je zwaarbeladen tas neer
En je kijkt nog een keer om rond
Voelt de ogen van je vader
Vanuit zijn stoel op je gericht
Was hij je vader in een film
Die daar zat ten einde raad
Niet in staat om iets te zeggen
Dan dacht je nu dit script is slecht
Maar zijn machteloos gebaar
Nu zijn rol is uitgespeeld
En de niet doorbroken stilte
En de deur die sluit zijn echt