Συγκάτοικος της μοναξιάς

Τισ φωτογραφίεσ σου κοιτάζω
Κι όλεσ τισ δικέσ σου αφιερώσεισ
Δεν περίμενα ποτέ από σένα
Μ' ένα αντίο σου να με σκοτώσεισ
Ήπια το δικό σου το φαρμάκι
Ωσ την τελευταία τη σταγόνα
Σαν ξεριζωμένο δέντρο μοιάζω
Απ' του χωρισμού σου τον κυκλώνα

Συγκάτοικοσ τησ μοναξιάσ
Για σένα έχω γίνει
Στο σπίτι που με άφησεσ
Και η ζωή μου σβήνει
Συγκάτοικοσ τησ μοναξιάσ
Και ο δικόσ μου πόνοσ
Το φέρσιμό σου τ' άπονο
Δεν το γιατρεύει ο χρόνοσ

Μοιάζουν με μαχαίρια στο μυαλό μου
Όλεσ οι δικέσ μασ οι αναμνήσεισ
Λέω "θα γυρίσεισ στο πλευρό μου"
Ίσωσ και να ζω με ψευδαισθήσεισ
Ήπια το δικό σου το φαρμάκι
Ωσ την τελευταία τη σταγόνα
Σαν ξεριζωμένο δέντρο μοιάζω
Απ' του χωρισμού σου τον κυκλώνα

Συγκάτοικοσ τησ μοναξιάσ
Για σένα έχω γίνει
Στο σπίτι που με άφησεσ
Και η ζωή μου σβήνει
Συγκάτοικοσ τησ μοναξιάσ
Και ο δικόσ μου πόνοσ
Το φέρσιμό σου τ' άπονο
Δεν το γιατρεύει ο χρόνοσ