Huilen naar de maan

Wel wel wel
Wel de hemel was grijs boven zaventem
Op de dag van haar vertrek
Hij onderbrak z'n zakenlunch
Bracht haar tot aan het loket
Vier uur later stond ze onder een stralende zon
Nam een taxi naar het hotel
En ademde de zilte lucht
Vrij en ongeremd oh

Ze liep hem tegen het lijf
Op een schaduwterras
Waar in de middaghitte
Nog koelte te vinden was
De schuld ligt geheel aan mij
Sprak hij in gebroken frans
Op dat moment wisten ze beiden
Dat de situatie onomkeerbaar was oh

Hij zei 'ik wil je drinken heel de nacht'
Ze kuste hem diep en warm
Nooit was een vrouw hem zo wild en zacht
Ze verdween toen de ochtend kwam

En de hemel was grijs boven zaventem
De aankomsthal berookt
Hij wachtte haar op met een warme jas
Had bloemen voor haar gekocht
Ze kwam binnen in een stroom van reizigers
Zag hem bijna onmiddellijk staan
En diep binnenin hoorde ze een stem
Die huilde naar de maan oh