Zwei Päädskööp ahm Nümaat
"Oh, Mengis, nemm dä Ring zoröck, dä schwazze Vuel kütt
Un lääv dieh Lääve ohne mich, wenn't jeht verjess mich nit
Halv Kölle stirv, die Pest schläät zo, met mir jeht et ahn’t Engk
En andre weed dich tröste, ein die dir och Kinder schenk."
Noch eimol lächelt sie en ahn, trotz all dä Quälerei
Bess koot dodropp dä Doktor säät: "Se's duut, et ess vorbei."
Dä Witwer - unger Träne - schwört:
"Dä Ring, dä blieht bei dir, domet'e mich ahm jünxte Daach heim en ding Ärme führt
Em Dunkle zeich’e mir dä Wääsch, ejal wo du dann bess
Dä funkelt, bess ich bei dir benn, Liebe's stärker als Pest."
Dä Duudejrävver höllt se aff, dä Kirchhoff ess nit wigg
Ne Steinwurf nur, weil St. Aposteln treck ahm Nümaat litt
Dä Pastur sähnt Richmodis, doch dä Deckel bleeht noch op
"Eez wenn die Sonn opjeht", heeß et, "weed dä Sarsch zojeklopp"
Wat dämm Duudejrävver zopass kohm, dä hatt dä Ring jesinn
Weshalv'e en dä Jeisterstund noch ens nohm Kirchhoff jing
Doch wie'e ahn dämm Klunker trook, "weil ne Duude nix mieh bruch"
Schleet Richmodis die Aure op, schon woor'e op der Flucht
"Oh, Mengis", daach se, "wie flöck wünschs du mich unger dä Ääd?
Ich hann doch nur jeschloofe", bess se dä Ring spüre däät
Wat dat heeß, woor ihr direk kloor, nix wie russ uss dä Kess
Un nix wie heim, de Eck erömm, vun wääje "duut" un "Pest"!!
Eez hösch, dann immer lauter reef se: "Maat die Huusdüür op
Ich benn et, et Richmodis, loot mich rinn, loot mich eropp!"
"Wer riehß do ene schlääschte Wetz? Wer kann su häzzlos sinn?"
Reef Mengis. "Eh Richmodis lääv, klemme zwei Pääd dohin
Wo unser Huus ahm hühxte ess, bovven huh, unger't Daach
Un strecke ihr Köpp durch die Luuk, jetz medden en der Naach."
Su kohm et, wie et kumme moht: Die Wendeltrepp eropp
Leefe em nähxte Aurebleck zwei Schimmel em Jalopp
Deshalv: Wenn du om Nümaat stehß, op Bahn oder Bus waats
Jrööß mir dä Turm met dä zwei Päädsköpp en dä Siggejass
Ejal wievill vun dä Story erfunge, phantasiert, dozojereimp
En all dä Johre'n nohwiesbar passiert
Dä Mengis hatt letzendlich rääsch
Un eins steht sickdämm fess:
Dat wohre Liebe Wunder wirk, sujar jäje die Pest
Dä Mengis hatt letzendlich rääsch
Un eins steht sickdämm fess:
Dat wohre Liebe Wunder wirk, sujar jäje die Pest