น้อยใจรัก
สี่ในสี่ห้องหัวใจ ฉันให้คุณหมด
หมด ไม่มีเหลืออยู่
คุณไม่รัก และไม่เอ็นดู
พอหัวใจ คุณเปิดประตู
ไม่มีฉันอยู่ในนั้นเลย
เก็บความหม่นทนระทม
ทุกข์จมความโศก
โลกสร้างมาเหลือเอ่ย
ฉันทุ่มใจเพราะยังไม่เคย
รักเขาเต็มใจหมดเลย
พิโธ่เอ๋ย นี่โดนหนามยอก
หัวใจของคุณ คงแบ่งปันสักพันสักหมื่น
แต่ใจฉันนั้นมันขมขื่น
เพราะคุณยื่นความช้ำความชอก
ไม่รักฉันอยู่ตั้งนานแล้วใยไม่บอก
ฉันรักคุณแล้วพูดไม่ออก
ให้คุณบอก ไม่รักสักคำ
หนึ่งในสี่ใจของคุณว้าวุ่นไปได้
ใช่ก็ใครเขาทำ
เคยห้ามใจ โถมันไม่จำ
แม้เขาจะพร่าจะยำ
เจ็บปวดช้ำก็ยังยิ้มรื่น
หัวใจของคุณ คงแบ่งปันสักพันสักหมื่น
แต่ใจฉันนั้นมันขมขื่น
เพราะคุณยื่นความช้ำความชอก
ไม่รักฉันอยู่ตั้งนานแล้วใยไม่บอก
ฉันรักคุณแล้วพูดไม่ออก
ให้คุณบอก ไม่รักสักคำ
หนึ่งในสี่ใจของคุณว้าวุ่นไปได้
ใช่ก็ใครเขาทำ
เคยห้ามใจ โถมันไม่จำ
แม้เขาจะพร่าจะยำ
เจ็บปวดช้ำก็ยังยิ้มรื่น