อีกแล้ว

อยู่คนเดียวทุกครั้ง
ต้องเปิดเพลงดังดังเอาไว้คลายเหงา
รู้สึกมันช่างว่างเปล่า
เหลือเราอยู่กับตัวเองทุกที ทุกที

รู้สึกอย่างฉันไหม
ว่าเราช่างเดียวดายในโลกใบนี้
รอบกายที่เห็นไม่มีสักคน
ยิ่งทำให้ฉันร้อนรนร้อนใจ

เพราะอะไรบอกได้ไหมทำไมฉันถึงเป็นอย่างนี้
อีกแล้วนี่ฉันต้องคิดถึงเธออีกแล้ว
อีกแล้วแค่นี้ก็ทนไม่ไหวหรือเรา
โลกที่ไม่มีเธอนั้นมันช่างว่างเปล่า (ฮู)
เธอทำให้ฉันเข้าใจว่าความเหงา
นั้นมันเป็นอย่างไร

รู้สึกอย่างฉันไหม
ว่ามันช่างเดียวดายเมื่อเราห่างกัน
เมื่อไหร่จะถึงวันได้เจอ
เฝ้ารอให้ถึงวันได้พบเธอ
คิดเสมออยากให้เธอมาอยู่ด้วยกันตอนนี้

อีกแล้วนี่ฉันต้องคิดถึงเธออีกแล้ว
อีกแล้วแค่นี้ก็ทนไม่ไหวหรือเรา
โลกที่ไม่มีเธอนั้นมันช่างว่างเปล่า (ฮูวา)
เธอทำให้ฉันเข้าใจว่าความเหงา
นั้นมันเป็นอย่างไร ฮื้อฮื้อฮือ

อีกแล้วนี่ฉันต้องคิดถึงเธออีกแล้ว (ฮู้ฮู)
อีกแล้วแค่นี้ก็ทนไม่ไหวหรือเรา (ฮู้ฮู)

ตอนไม่มีเธอ
อีกแล้วนี่ฉันต้องคิดถึงเธออีกแล้ว
เมือ่ไม่มีเธอ
อีกแล้วแค่นี้ก็ทนไม่ไหวหรือเรา (แค่นี้ก็ทนไม่ไหวหรือเรา)
โลกที่ไม่มีเธอนั้นมันช่างว่างเปล่า (ฮูวา)
เธอทำให้ฉันเข้าใจว่าความเหงา
นั้นรู้สึกอย่างไร (อา)(ฮู้)
นั้นมันเป็นอย่างไร (อา)