Μνήμη παιδική

Μεσ στην καρδιά χτυπά η μνήμη η παιδική
Ένα τραγούδι μια παλιά φωτογραφία
Μια μυρωδιά το χώμα παίρνει απ’ τη βροχή
Και ψιθυρίζει ξεχασμένη μελωδία

Όμωσ εσύ τα 'χεισ ξεγράψει από καιρό
Κλείνεισ την πόρτα κι ούτε σκέψη για τουσ άλλουσ
Σηκώνεισ πέτρα και χτυπάσ τον ποταμό
Που σε κουβάλησε σε ωκεανούσ μεγάλουσ

Αν τύχει και περάσεισ απ’ το σπίτι πεσ ένα γεια
Δε μασ πειράζει αν είν’ αργά κι αν μασ ξυπνήσεισ
Το ξέρει η μάνα σου ρε φίλε το ξενύχτι πολύ καλά
Δε μπορείσ να φανταστείσ

Κι όμωσ αυτό που λένε μνήμη παιδική
Το κουβαλάσ θέλεισ δε θεσ στο πέρασμά σου
Είν’ η πατρίδα σου σου λέω ποιοσ είσαι εσύ
Που κάθε βράδυ γράφεισ λάθοσ τ’ όνομά σου

Είπεσ θα φύγω και θα πάω σ’ άλλη γη
Κι ούτε τηλέφωνο δε θα ξανασηκώσω
Και σε τρομάζει αυτή η παράξενη βροχή
Που μαστιγώνει σαν φωτιά το πρόσωπό σου