เวลาที่เหลือ

ที่ฝากเอาไว้ไม่ใช่ถ้อยคำ
เป็นความบอบช้ำที่คอยบดกลืนฝัน
บนกำแพงไม่มีภาพแขวนอยู่
แต่ภาพในใจเมื่อใดจึงจะลบเลือน

ที่เก็บเอาไว้ไม่ใช่น้ำตา
เป็นความอ่อนล้าของคนที่เจ็บร้าว
รอนแรมไปบนถนนที่มืดยาว
หวั่นแสงตอนเช้ามาถึงก็สายเกิน

หากมีชีวิต เหลือเพียงอีกแค่หนึ่งวัน
และหนึ่งวันนั้นฉันได้พบเธออีกครั้ง
จะใช้ยี่สิบสี่ชั่วโมงที่เหลืออยู่
โอบรักเธอกอดเธอจนกว่าจะตาย

ที่เก็บเอาไว้ไม่ใช่น้ำตา
เป็นความอ่อนล้าของคนที่ปวดร้าว
รอนแรมไปบน ถนนที่มืดยาว
หวั่นแสงตอนเช้ามาถึงก็สายเกิน

หากมีชีวิต เหลือเพียงอีกแค่หนึ่งวัน
และหนึ่งวันนั้นฉันได้พบเธออีกครั้ง
จะใช้ยี่สิบสี่ชั่วโมงที่เหลืออยู่
โอบรักเธอกอดเธอจนกว่าจะตาย