W mroku jest tyle światła (2011)
Jan Paweł II
Dalekie wybrzeża ciszy zaczynają się tuż za progiem
Nie przefruniesz tamtędy jak ptak
Musisz stanąć i patrzeć coraz głębiej i głębiej
Aż nie zdołasz już odchylić duszy od dna
W mroku jest tyle światła
Ile życia w otwartej róży
Ile Boga zstępującego na brzegi duszy
Tam już spojrzeń żadna zieleń nie nasyci
Nie powrócą oczy uwięzione
Myślałeś, że cię życie ukryje przed tamtym
Życiem W głębiny przechylonym
W mroku jest tyle światła
Ile życia w otwartej róży
Ile Boga zstępującego na brzegi duszy