Είναι λόγος να ζεις

Μοναξιά το χειμώνα άμμοσ και βράχοσ
Ριζώνει ο ουρανόσ
Ότι έχει ο νότοσ νερό κι αρμύρα
Τησ μνήμησ ποταμόσ
Αρμονία τιτάνεσ πέτρα κι αστέρια
Λαοί των κεραυνών
Ότι νιώθει ο νότοσ μαζί του σέρνει
Αιώνεσ στεναγμών

Δεν είναι γη φυλή ή πατρίδα ο νότοσ κανενόσ
Είναι νερό κι ανάσασ δώρο
Ο νότοσ είναι απλώσ
Είναι λόγοσ να ζεισ είναι λόγοσ να ζεισ

Λάθοσ κόντρα στο λάθοσ και κάθε λάθοσ
Σαϊτα στην καρδιά
Έχει απ' όλα ο νότοσ μεγάλα λόγια
Οράματα ακριβά

Γειτονιέσ με χαρτόνια σπίτια από χώμα
Μαχαίρι στο λαιμό
Σαν σκυλί γλείφει ο νότοσ τισ αιώνιεσ πληγέσ του
Με κλάμα σιγανό
Καταιγίδεσ ιδέεσ πηλόσ και φλόγα
Κορμί βεγγαλικό
Σε μια νύχτα ο νότοσ τη μοίρα του αλλάζει
Μπαρούτι κι ουρλιαχτό
Δεν είναι γη φυλή ή πατρίδα

Είναι κάτι που αντέχει γένοσ το γένοσ
Σ' ατέλειωτη τροχιά
Σαν τραγούδι ο νότοσ τη μέρα αρχίζει
Ανοίγοντασ φτερά