Στη Σμύρνη μες στην Αρμενιά

Στη σμύρνη μεσ στην αρμενιά έχω κι εγώ κι ορίζω
Ένα κλωνί βασιλικό νερό να το ποτίζω

Την καρδιά μ’ έχεισ καμένη και δε με πονείσ
Λυπήσου με και πάψε να με βασανείσ

Δεν ημπορώ τα μάτια μου ψηλά να τα σηκώσω
Και τησ καημένησ μου καρδιάσ παρηγοριά να δώσω

Θέλεισ να πεθάνω να με φάει η μαύρη γησ
Άλλαξε τη γνώμη σ’ κι άρχισε να με πονείσ