Αύγουστος

Ήτανε που λεσ κατακαλόκαιρο
Κι ο δρόμοσ σ' ένα διάφανο ουρανό
Μεσ στην αγκαλιά μου ό,τι ακριβότερο
Κι ο κόσμοσ ένα βότσαλο μικρό

Κι εσύ μου λεσ να ξεχαστώ
Τον αύγουστο να σβήσω από τουσ μήνεσ
Μα κι αν τισ μνήμεσ πολεμώ
Στον αύγουστο με πάνε πάλι εκείνεσ

Έκαιγε η ανάσα του στο σώμα μου
Κι έφεγγα σαν ήλιοσ στο κενό
Έφυγε και μπήκα στο χειμώνα μου
Και πάγωσα σαν άστρο μακρινό