Meres Tou Kalokairiou

Οι μέρεσ του καλοκαιριού
Όλο φιλιά κι αλάτι
Σαλπάρισαν με το νοτιά
Για την ανατολή
Και στην ακρούλα του χεριού
Τον ώμο σου που εκράτει
Απόμεινε πικρή φωτιά
Που κλαίει και σε καλεί

Το περιγιάλ' ειν' ορφανό
Σαν τισ φωλιέσ του δάσου
Στείλε μου λίγο ουρανό
Να γράψω τ' ονομά σου

Βροχή μονότονη βαριά
Λύπη που δεν τελειώνει
Τα μάτια σου τα γελαστά
Ποιόν τώρα να κοιτούν
Οι γλάροι βγήκαν στη στεριά
Στιγμή στιγμή νυχτώνει
Τα χείλη μου τα σφαλιστά
Το στόμα σου ζητούν

Το περιγιάλ' ειν' ορφανό
Σαν τισ φωλιέσ του δάσου
Στείλε μου λίγο ουρανό
Να γράψω τ' ονομά σου