Delirium tremens

Mamo tyle lat mamo nie ma cię
Mamo ciepła brak
Mamo a ty gdzie

Uciekasz za dom
Uciekasz jak pies

Mamo ogarnia mnie koszmarny sen
Mamo boje się
Mamo ramię daj
Mamo błagam cię

Mamo trzech lat kocham cię
Chociaż mnie nie chciałaś mieć
Hej tam piwo lej do rąk
Dlaczego dlaczego drżą

Mamo tak bym chciał
Mamo chwalić się
Mamo ale jak
Mamo skoro wiem

Mamo trzech lat kocham cię
Chociaż mnie nie chciałaś mieć
Hej tam piwo lej do rąk
Dlaczego dlaczego drżą

Mam dwadzieścia pięć lat
I życie połamane jak patyk
Co spojrzę wstecz okropna czarna plama
Co spojrzę przed się twardy zimny głaz
Czułem powołanie w życiu swym
Na księdza albo na żołnierza
I poznałem poznałem że ni ten ani tamten
Nie mają już czego bronić
Byłem faustem i byłem prometeuszem
Porównywałem pyłek wiedzy
Z wszechświatową górą tajemnicy
I wydzierałem ogień niebu
Aby go nieść swoim braciom
I ten ogień okazał się robaczkiem świętojańskim
Który świeci nie oświecając i pali się nie rozpalając
A serce moje
Które opłukiwało całą ziemię
Szukając nieznajomej i nie znalazło jej
Porwawszy gołębice wylało świętą
Niewinną krew narzędzie ułomnienia
Które nawet o pomstę wołać nie może
A kiedym przyzywał do boju
Wszystkie legiony żywych
Pod hasłem „kto w boga wierzy"
Poznałem wówczas
Przy oślepiającym świetle prawdy
Że w głębi ochnistrantku wszechżycia
Leży zbrodnia
I ostatni sztandar swój spalić muszę
Tak więc jestem teraz żywy bez życia
Tęskny bez tęsknoty i błądzący bez błędu
Okręt mój nie mając kompasu ani steru
Płynie w nieznaną dal
Wiec niech się wypełni miara mojej pustyni
Porzucę ten świat
Którego intrygi nie są dość zabawne
Ani cierpienia dość małe aby utrzymać swe łzy
Zamknę się w pięknym
Książęcym grobie moich przodków
A może może odkryje nowy świat swojej duszy
Którego przeczucie zjawia mi się
Z nieodpartą siłą
Ową metafizyczną stroną duszy
Którą widzę we snach swoich
A zapominam na jawie
I tak może mi się uda zwiedzić
Drugą połowę księżyca
Wiecznie zakrytą dla ziemskiej świadomości
Oto jest dzień jasny słoneczny
Ale cóż to znaczy
Moja dusza ma swoje własne światło
I swoje własne od słońca niezależne
Ciemności
Pójdźmy stąd bo dla tego
Który mierzył kulą we własne serce
Nie ma ani dziś ani jutro ani tu ani tam
Tylko niezmierzone królestwa myśli
Zamknięte w łupinie orzecha

Mamo piję sam
Mamo nie wiem gdzie
Mamo o wszystkie dzieci modle się
Mamo za twój grzech

Uciekłaś za dom
Uciekłaś jak pies