Οι πειρατές του κόσμου

Μου λένε πια να ταξιδεύω να πάψω
Τα γεφύρια να κάψω να δέσω ν αράξω
Ότι τελειώνουν στη σκακιέρα τα πιόνια
Πωσ με πήραν τα χρόνια να δει η μάνα μου εγγόνια
Να βγάλω ρίζεσ ακριβώσ σαν εσένα
Κρίκοσ σ’ ίδια καδένα να βλέπω αντ1
Κι εγώ τουσ λέω κρύψου χταπόδι στο θαλάμι σου
Κι εσύ σουπιά μεσ το μελάνι σου
Γιατί

Στο πανδοχείο το καραβάνι
Και το καράβι στο λιμάνι
Το ξέρουνε οι καπετάνοι
Κάτι τα πιάνει κάτι τα πιάνει
Στο καμαρίνι οι θεατρίνοι
Κι ο πειρατήσ που μπεκροπίνει
Ξέρεισ το ξέρουνε κι εκείνοι
Κάτι θα γίνει κάτι θα γίνει

Μου λένε φτάνει πέρασεσ τα τριάντα
Δε θα αντέχεισ για πάντα άσε πια και τη μπάντα
Κι ότι εντάξει το κανε το δικό του
Έφυγε έωσ ότου-γυρισμόσ του άσωτου
Ότι το μπάρκο είναι πλέον μπανάλ
Η καβάτζα pas mal για ανθρώπουσ νορμάλ
Κι εγώ τουσ δείχνω αγύριστο το κεφάλι
Γυρνώ απ την άλλη και πάμε πάλι

Στο πανδοχείο το καραβάνι
Και το καράβι στο λιμάνι
Το ξέρουνε οι καπετάνοι
Κάτι τα πιάνει κάτι τα πιάνει
Στο καμαρίνι οι θεατρίνοι
Κι ο πειρατήσ που μπεκροπίνει
Ξέρεισ το ξέρουνε κι εκείνοι
Κάτι θα γίνει κάτι θα γίνει

Το ξέρουνε στον πειραιά στο λιμάνι
Στο κερύνεια οι νάνοι στη σεβίλλη οι τσιγγάνοι
Το τραγουδούν οληνυχτίσ τα τριζόνια
Καλοκαιριά αιωνία ψαλιδούν χελιδόνια
Στο ψιθυρίζει στο αυτί το αγέρι που φυσάει απ τ’ αλγέρι ο καμηλιέρησ το ξέρει
Και λέει ποτέ δεν ημερεύουνε φωσ μου
Οι περιπατητέσ του κόσμου

Στο πανδοχείο το καραβάνι
Και το καράβι στο λιμάνι
Το ξέρουνε οι καπετάνοι
Κάτι τα πιάνει κάτι τα πιάνει
Στο καμαρίνι οι θεατρίνοι
Κι ο πειρατήσ που μπεκροπίνει
Ξέρεισ το ξέρουνε κι εκείνοι
Κάτι θα γίνει κάτι θα γίνει